هروئین، ماده‌ای افیونی است که به‌عنوان یکی از قوی‌ترین مواد مخدر شناخته می‌شود. این ماده به سرعت در بدن اعتیادآور می‌شود و ترک آن می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. افرادی که تصمیم به ترک هروئین می‌گیرند، با یک دوره سخت و پرفراز و نشیب روبرو هستند که شامل عوارض جسمی و روانی مختلفی است. در این مقاله، ما به بررسی عوارضی که فرد پس از ترک هروئین ممکن است تجربه کند، می‌پردازیم. هدف از این بررسی، ارائه اطلاعاتی است که به فرد معتاد و خانواده‌های آن‌ها کمک کند تا بر این دوره سخت غلبه کنند و راهی برای بازیابی سلامت و بهبودی یابند.
عوارض جسمانی بعد از ترک هروئین
ترک هروئین معمولاً با دوره‌ای از علائم ترک فیزیکی همراه است که به “سندرم ترک افیونی” شناخته می‌شود. این علائم نتیجه وابستگی شدید بدن به هروئین پس از دوره‌های طولانی مصرف است و می‌تواند شدید و دردناک باشد.
- لرز و تعریق شدید: این دو علامت از جمله اولین علائمی هستند که پس از قطع مصرف هروئین ظاهر می‌شوند. بدن در تلاش برای تنظیم دمای خود بدون وجود هروئین دچار لرز و تعریق می‌گردد.
- حالت تهوع و استفراغ: این علائم ناشی از تأثیر هروئین بر سیستم گوارش و عصب‌های مرتبط با آن هستند. پس از ترک، سیستم گوارش تلاش می‌کند تا به حالت طبیعی بازگردد، که می‌تواند منجر به حالت تهوع و استفراغ شود.
- دردهای ماهیچه‌ای و مفصلی: مصرف‌کنندگان طولانی مدت هروئین اغلب از دردهای شدید ماهیچه‌ای و مفصلی در دوره ترک شکایت می‌کنند. این دردها ناشی از واکنش بدن به نبود مسکن‌های قوی مانند هروئین است.
- بی‌خوابی و اختلال در خواب: بسیاری از افرادی که در حال ترک هروئین هستند، از بی‌خوابی یا خواب‌های متناوب و ناآرام شکایت دارند. این مشکل نیز به دلیل تغییرات شیمیایی در مغز و سیستم عصبی رخ می‌دهد.
- تشنج: در موارد شدید، فرد ممکن است دچار تشنج شود، خصوصاً اگر مصرف هروئین به مدت طولانی و بسیار زیاد بوده باشد. این حالت نیازمند مراقبت‌های پزشکی فوری است.
مدیریت این عوارض معمولاً با کمک داروهای کاهنده علائم ترک، مانند کلونیدین، متادون یا بوپرنورفین، و همچنین پشتیبانی‌های درمانی انجام می‌پذیرد. توجه به تغذیه مناسب و حمایت روانی نیز در کاهش این علائم و بهبود سریع‌تر بیمار نقش بسزایی دارد.
